ProZ.com translation contests »
5th ProZ.com Translation Contest: "Travel" » Italian to Greek » Entry by Tamara Rocchi

Source text in Italian

Translation by Tamara Rocchi (#3032) — Winner

Superati i 51 anni, il pensiero scansa la stanchezza e si rifugia nei sogni di 30 anni or sono, tornando al giorno in cui raggiunsi la maggior età. Quel giorno mi dissi che avrei viaggiato in tutti quei luoghi esotici e lontani che mi attiravano con promesse di appagamento di ogni specie.

E di viaggi ne ho fatti, ma raramente quelli che avrei sperato. Solo adesso, entrando nel secondo mezzo secolo della mia vita, accetto che va bene lo stesso non essere andata alle Maldive, non aver preso l’Orient Express, non aver soggiornato al Ritz. Forse farò ancora in tempo e forse non me n’importa neanche più tanto.

I viaggi sono stati altri, spesso faticosi, come il primo lungo cammino che mi aspettava dopo quel fatidico compleanno. Un crudo e buio viaggio verso la maturità, tenendo per mano un padre che chiudeva il suo soggiorno terreno ben troppo presto.

Così, nel mio diario di viaggio, stipo ricordi che non si catturano con la macchina fotografica … le voci dei miei avi siciliani che vibrano tra i ruderi di Selinunte … lo sguardo dei ragazzi di strada di Johannesburg, venuti da noi e restii a tornare nella loro terribile realtà … le lacrime dei veterani dello sbarco a Pachino tornati su quella stessa spiaggia a distanza di 60 anni … la neve che fiocca sul filo spinato di Auschwitz … la paura dei miei compagni di viaggio nella malattia che, avendo portato via mio padre, tornò a chiamare anche me. Ma io feci orecchie da mercante.

Angela Arnone. "Diario di viaggio".
Διανύοντας το κατώφλι των 51 ετών, ο συλλογισμός παραγκωνίζει την κούραση και κουρνιάζει στα όνειρα του μακρινού παρελθόντος, της ημέρας που πριν τριάντα χρόνια ενηλικιώθηκα. Εκείνη την ημέρα υποσχέθηκα στον εαυτό μου ταξίδια σε εξωτικούς και μακρινούς τόπους, που με σαγήνευαν με υποσχέσεις εκπλήρωσης κάθε είδους επιθυμιών.

Πράγματι, ταξίδεψα πολύ, όμως σπάνια ήταν τα ταξίδια που λαχταρούσα. Μόνο τώρα που βαδίζω στο δεύτερο ήμισυ του αιώνα της ζωής μου κατάφερα να δεχτώ ότι δεν πειράζει που δεν πήγα στις Μαλδίβες, που δεν ήμουν επιβάτης του Orient Express, που δεν απόλαυσα τις πολυτέλειες του Ritz. Ίσως να μού δοθεί κάποια ευκαιρία ή μπορεί και να μη με νοιάζει πια τόσο πολύ.

Άλλα ταξίδια έκανα, συχνά κουραστικά, όπως εκείνη τη μακρόχρονη πορεία που με περίμενε μετά από εκείνα τα μοιραία γενέθλια. Ένα ωμό και σκοτεινό ταξίδι προς την ωριμότητα, κρατώντας απ’ το χέρι έναν πατέρα που τερμάτισε τη παραμονή του στη γη πάρα πολύ πρόωρα.

Έτσι, στο ημερολόγιο του ταξιδιού μου στοιβάζω αναμνήσεις που δεν διαιωνίζονται με τη φωτογραφική μηχανή … τις φωνές των προγόνων μου από τη Σικελία που αντηχούν ανάμεσα στα ερείπια του Selinunte … το βλέμμα των παιδιών του δρόμου του Γιοχάνεσμπουργκ, που ήρθαν στη δική μας πατρίδα και απεχθάνονται την επιστροφή στη δική τους φρικτή πραγματικότητα…. τα δάκρυα των βετεράνων της απόβασης στο Pachino όταν επέστρεψαν στην ίδια παραλία μετά από 60 χρόνια … το χιόνι που πέφτει στο συρματόπλεγμα του Auschwitz … o φόβος των συνοδοιπόρων μου στην αρρώστια που, αφού μού πήρε μακριά τον πατέρα, γύρισε για να πάρει κι εμένα. Αλλά εγώ προσποιήθηκα την ανίδεη.

Angela Arnone. «Ημερολόγιο ταξιδιού».